166-yes

Bandipur is zo ongeveer het mooiste dorpje dat ik tot nu toe gezien heb. Dat gedurende een korte tijd de wolken weken, de zon doorbrak en we uitzicht hadden op de besneeuwde bergtoppen die het dorpje omsloten, zal hier zeker aan bijgedragen hebben :-).

165-marihuana

In Tansen komen we weer wat op adem. We wandelen met onze parapluutjes over velden en paden, door berg en dal. De mooie uitzichten die onze reisgids beschrijft, verschuilen zich helaas in de mist en de wolken, want ook in Nepal is het volop moesson. Geen uitzicht op besneeuwde bergtoppen, maar wel op prachtige rijstveld terrassen. Na India is Nepal een zee van rust. In Pokhara begrijp ik ook waar die rust vandaan komt. Alsof ik midden in Amsterdam loop, waar je om de tien meter van alles wordt aangeboden om te roken, slikken, spuiten of om op te fietsen, met dit verschil dat het hier alleen marihuana betreft en de dealers rustige vrouwen van middelbare leeftijd zijn :-). Het kan dus ook niet anders of Pokhara is gezegend met een internationale hippie comunity. Waarschijnlijk is dit ook meteen het meest historische aan Pokhara :-). Het uitzicht vanuit de hotelkamer op het bergmeer is er echter niet minder om :-). Ook in Pokhara wandelen we weer wat af, hierbij belaagd door hele kleine beestjes in de vorm van bloedzuigers en hele grote ossen. Op een van de wandelingen worden we begeleid door een gids. De vrouw van middelbare leeftijd consumeert hierbij de nodige geestverruimende middelen, die overigens geen vertragende werking op haar hebben :-). Gelukkig is het pad breed en overduidelijk, dus zal zelfs onze bedwelmde gids niet verdwalen :-). Goed om te weten dat onze betaling aan haar wordt omgezet in natuurlijke producten, of zou het uit eigen tuin komen?

164-verademing

Na een trage busrit in een te krappe bus, langs steile afgronden en mooie vergezichten, komen we in Tansen. Nepal is een verademing na India en dan doel ik niet alleen op de heerlijke frisse berglucht :-).

163-exit india

Na een langzame ochtendrit met de fietsrickshaw zijn we aan de late kant op het treinstation. Aan het eind van het perron is een ticketoffice, dus Rolina krijgt eindelijk weer eens de kans hard te lopen :-). Gelukkig gaat het haar nog goed af en halen we de trein richting grens echt net. In de trein ontmoeten we een aardige Nepalese jongen die voor dokter studeert in Gorakpur, maar eigenlijk liever in de voetsporen van zijn idool Michael Jackson wil treden :-). De zingende dokter helpt ons van de trein in een rickshaw richting grens. De Indiase douane beambte kijkt wat zuur bij het zien van het handgeschreven visum in Rolina haar paspoort en blijft maar bladeren op zoek naar iets wat er meer op lijkt. Na een tijdje accepteert hij dat er niet meer gaat komen en zet de exitstempel. Puffffff. We laten India achter ons, kopen in niemandsland een visum voor Nepal en lopen de grens over.

162-fietsrickshaw

In Gorakpur bestormen de fietsrickshaw bestuurders ons bij het verlaten van de trein. Ze schreeuwen door elkaar en tegen elkaar, proberen ons aan de arm mee te voeren naar hun rickshaw en willen ons alvast ontdoen van onze bagage. Naast dat er geen touw aan vast te knopen is op deze manier, zie ik ons met alle bagage ook nog niet zitten in zo'n kleine fietsrickshaw. Terwijl ze bijna met elkaar op de vuist gaan en Rolina ze maant om haar en de bagage met rust te laten, spot ik een autorickshaw voor de vlucht :-). Waar twee vechten om een been, gaat de derde er snel mee heen :-).

Ps. De volgende ochtend blijk inderdaad dat er twee fietsrickshaws nodig zijn om ons en de bagage te vervoeren :-). Het gaat een stuk langzamer, maar wel milieuvriendelijk natuurlijk :-).

161-gezocht

Dit schilderij bevindt zich ergens tussen Ahmedabad en Groningen, maar niemand schijnt te weten waar. Waar betaal je eigenlijk zo'n koeriersdienst voor? Wij zijn inmiddels dicht bij de grens met Nepal.

160-uitzicht

We zijn op weg naar de grens met Nepal en leggen per trein grote afstanden af. Aangezien we AC (airconditioning) reizen is het compartiment hermetisch afgesloten. In dit geval lopen de Indiers dan ook netjes met hun afval naar de deur, om het vervolgens daar naar buiten te gooien. Het uitzicht op de rijstvelden, palmbomen en het glooiende groene landschap, wordt dan ook regelmatig verstoord door langs vliegende plasticflessen, bekertjes, plasticzakjes etc. Maar goed dat we niet in een open compartiment reizen :-).

Na alle armoede gezien te hebben in India, maken de dikke Indiers in ons treincompartiment zich natuurlijk meteen verdacht :-). Als ze dan ook nog voor mijn neus uitgebreid gaan zitten eten, terwijl ik wil slapen, kan ik niet anders dan een hekel aan ze hebben :-).

159-weer in bombay

Joepi; voor de derde keer in Bombay! Na ongeveer 36 uur in treinen en op stations gehangen te hebben, ben ik er bijna blij mee :-). We gaan het nieuwe paspoort van Rolina oppikken bij het consulaat. Het is verbazingwekkend dat ze de pasfoto geaccepteerd hebben. Naast dat Rolina er verre van vrolijk op staat, tenslotte was ze nog niet helemaal over het verlies heen, had de fotograaf er lustig op los ge-photoshop-t. Het resultaat hiervan was vreemdsoortig :-). Gelukkig is het paspoort in 2012 al weer verlopen :-).
Inmiddels gewend aan heel wat bureaucratie en kastje naar de muur verhalen, viel het regelen van nieuwe bankpasjes bij de Rabobank mee; ze waren zelfs gearriveerd. Mocht ik echter nog geld over hebben na deze reis, dan zal ik dit zeker niet bij hen deponeren :-).
De laatste hobbel om India te kunnen verlaten, was een exit visum. Ik verdenk het personeel van de visa verstrekkende instanties sterk van aandelen bij vliegtuigmaatschappijen. Een exit visum was dus alleen verkrijgbaar als we het land per vliegtuig zouden verlaten. Met een vergelijkbare smoes zijn we ook India binnengevlogen. In een seconde tijd stond de hele reisplanning weer op de helling…… Na aandringen, goed luisteren en heen en weer pendelen tussen hen en het consulaat, bleek er mogelijk een alternatief. Uiteindelijk, na de nodige formaliteiten en geldelijke middelen, schrijven ze letterlijk het oude visum over in het nieuwe paspoort. Joepi; we kunnen weer weg uit Bombay!

Ps. De grootste uitdaging van reizen is het met succes doorlopen van procedures en het bemachtigen van de juiste stempels, handtekeningen, formulieren en documenten :-).

158-xplore

Xplore brengt ons bij een 'schooltje', formaat doorsnee Nederlandse huiskamer, door schotten opgedeeld in drie vakken, waarin kinderen al schreeuwend les krijgen. Aan de horizon herrijst uitbreiding als er genoeg geld binnenkomt..... Xplore brengt ons 's avonds bij een huiswerkklas op een dak waar de TL-buis steeds uitvalt. Xplore brengt ons bij een 'opvanghuis' voor straatkinderen, waarin wij nog net onze auto zouden stallen. Een nieuw gebouw wordt binnenkort geopend. Xplore brengt ons bij gepasioneerde mensen en Nederlandse vrijwilligers die iets willen bijdragen. Xplore brengt ons midden in een sloppenwijk in Chennai, wij vervolgen weer onze eigen weg via Bombay richting Nepal.

157-pondicherry

In Pondicherry belanden we in het mooist gesitueerde guesthouse tot nu toe. Vanaf het balkon kijken we uit op palmbomen en The Bay of Bengal. 'S nachts horen we het rustgevende geluid van de golvende zee, dat plotseling iets minder rustgevend wordt als ik me bedenk dat in dit gebied de Tsunami heeft huisgehouden..... Het guesthouse is verbonden met de Sri Aurobindo Ashram. Naast een fysieke isolatie van het drukke en smerige India, door hoge hekken en een mooi groen park, heb je ook de mogelijkheid om je hier geestelijk te isoleren. The Mother en Sri Aurobindo kijken vanaf hun portretten op je neer en hun wereldse wijsheden staan overal gedrukt. In plaats van te mediteren of yoga te beoefenen gaan wij projecten met kansarme kinderen bezoeken in het kader van Xplore.

156-trichy

In Trichy schijnt de zon weer volop en is er van een moesson even niets meer te merken. Of het de steeds veranderende weeromstandigheden zijn of het continue blootsvoets door tempels huppelen is weet ik niet, maar ik ben inmiddels flink verkouden. Naast een tempelolifant, wat geiten en koeien zijn er vooral veel ouderen in het tempelcomplex die bedelen om eten. Ook het Hindoeisme is blijkbaar geen antwoord op armoede.
In het complex is het verboden om foto's te maken. Ik denk nog dat dit te maken heeft met iets als respect voor de goden, maar een cameraticket voor 50 roepies doet wonderen :-). Ook de priester die ons rondleidt in het complex, verdient er een dikke boterham aan. Het beleg hebben we er toch nog maar af onderhandeld :-).

155-afval

Voor de doorsnee milieu bewuste moet India een ware hel zijn. De Indiers gooien overal hun troep neer en leven er vervolgens vrolijk tussen. De overheid heeft het geniale plan bedacht om zo hier en daar plastic vrije zones te introduceren, wat door middel van borden wordt aangegeven. Maar een prullenbak is in geen velden of wegen te bekennen, nergens in India.

154-bangalore

De geest van het ventje uit Mysore is in Bangalore volop aanwezig bij de rickshaw bestuurders. Ze weigeren om hun meter te gebruiken, rijden kilometers om of geven je ongevraagd een tour. Wanneer een rit van hotel naar museum weer een ongevraagde tour dreigt te worden omdat het museum toch nog niet open is, aldus de rickshaw bestuurder, stopt Rolina de rickshaw schelt de bestuurder uit voor rotte vis en loopt zonder te betalen weg! De rickshaw bestuurder kijkt me aan...... en ik maak me snel uit de voeten :-). We lopen verder naar het museum, dat natuurlijk gewoon open is :-).

153-mysore

In Mysore zijn er plotseling allemaal opdringerige Indiërs die iets aan je willen verdienen. Zo ook een ventje van zo'n 12 jaar die verbluffend goed engels sprak. We waren op weg naar het paleis, toen dit jongetje ons aansprak en vertelde dat het paleis vandaag gesloten was. Geen reden tot teleurstelling, want hij had vele alternatieven in de aanbieding die hij ons persoonlijk wel wilde laten zien :-). We bedankten het jongetje vriendelijk en vervolgde onze weg naar een door ons zelf gekozen alternatief :-). De hotelmanager wist ons later die dag te vertellen, dat het paleis helemaal niet gesloten was. Toen het zelfde jongetje de volgende dag met een groepje toeristen het internetcafé in kwam lopen, waar we net zaten te internetten, kon ik het niet nalaten hem te wijzen op zijn leugenachtig gedrag :-). Het ventje was echter niet gecharmeerd van deze slechte reclame in een tent vol potentiële klanten. Hij vond het vervolgens nodig mij te melden dat mijn gedrag levensbedreigend was voor mezelf. Hoewel ik eerst niet echt onder de indruk was van dit dreigement van een ventje dat net halverwege mezelf reikt, loop je daarna toch echt anders over straat. Veilig en wel hebben we Mysore verlaten en kan het ventje weer ongestoord aan zijn broodwinning werken :-).

152-onderbroek

Ik ben erg gecharmeerd van de mannelijke klederdracht in Zuid-India. Het riep bij mij dan ook meteen allerlei praktische vragen op. Gezien onze huidige obsessie voor het niet verliezen van spullen, was ik dan ook vooral benieuwd naar waar ze hun geld verstopte :-). Wat blijkt, ze dragen er een onderbroek onder met daarop zakken genaaid! Geniaal, ik heb er meteen maar een aangeschaft :-).