13-de woongroep

Het is nog niet eens mei(zie bericht #07) en er heeft zich al iemand gemeld voor mijn woning in de woongroep, de advertentie is zelfs nog niet eens geplaatst op de site van de woongroepenwinkel.
Ook Paul heeft een berichtje gehad over het huren van zijn woning(zie bericht #06). Een vreemd definitief gevoel geeft dit soort dingen. Het lekker dromen en fantaseren is dan voorbij, een harde landing op aarde :-)

Ik vertrek dus uit de woongroep, die meer een soort familie is.
Piet(44) en Rien(50) zijn ook werkelijk familie. De mannen zijn broers en kennen Anda(47) al meer dan 15 jaar. Uit ervaring weten Anda, Piet en Rien dat het niet zo eenvoudig is om een nieuwe bewoonster te vinden. Het is dus een hele verrassing dat iemand zich al zo snel heeft gemeld om de procedure(mee eten en blijven slapen) te doorlopen. Hierna kan er natuurlijk nog van alles worden besloten.

Mijn sfeervolle etage woning is gelegen in Kralingen, Rotterdam. Slechts 15 minuten fietsen naar het centrum en centraal station, is heel goed te bereiken met openbaar vervoer en auto(gratis parkeergelegenheid). De etage bestaat uit een eigen woonkamer (ca.9x5), slaapkamer (ca.5x5) en wc, een gedeelde keuken, badkamer. De sauna en diner-kamer bevinden zich op de 4e etage. Huurprijs 435,01 euro p.m., eneco 90,- euro p.m.
Belangstellende vrouwen kunnen zich melden bij Anda Verlinde.




rolina

12-van die dingen

Het lag in de bedoeling om rond de zomer een maand naar Sint Petersburg te gaan. Rolina zou gedurende die maand een Artist in Residence doen en ik had bedacht om een taalcursus Russisch te gaan volgen en een kijkje in de keuken te nemen van een organisatie die werkzaam is op het vlak van jongeren en cultuur, via het zogeheten Jobschadowing programma. De contacten met Russische personen en organisaties leverde tot nu toe echter te weinig concrete respons op om dit plan definitief door te zetten :-( In onze zoektocht naar alternatieven passeerde alle werelddelen; toch naar Cuba, zoals we al eens eerder van plan waren of op bezoek gaan bij Dienne en Coen ergens in Afrika, Mexico wellicht of een Artist in Residence in Hongarije. Afijn, het werd er niet makkelijker op, maar zoals altijd in dit soort situaties diende de oplossing zich vlot aan. De vader van Rolina wordt 60 jaar en wil dit heugelijke feit graag met zijn gezin vieren gedurende een week in een resort in Portugal, in de buurt van Faro om precies te zijn. Natuurlijk een geweldige uitnodiging, maar ik had de vakantie waar ik smachtend naar uitzie toch iets avontuurlijker voorgesteld :-). Na een aantal jaren geleden me rond oud & nieuw te hebben laten verleiden tot een goedkope aanbieding naar Gran Canaria, wist ik dat populaire vakantiebestemming inclusief instant vermaak niet echt aan mij besteed zijn. Hoewel een ander er helemaal van opleeft en de tijd van zijn leven schijnt te hebben, raak ik er erg gedeprimeerd door. Gelukkig maakt de zon, een leuk boek en de nodige alcoholische versnapering het toch weer goed dragelijk :-)

Met ons gezin zijn we nooit verder gekomen dan een weekend in een huisje, niet te ver van Hengelo, waarbij mijn ene broer het dan altijd consequent laat afweten. Ik vond het wel leuke weekends, maar veel langer dan een weekend moet het ook niet duren, want naast het delen van een familieband blijken er verder toch verdomd weinig overeenkomsten te zijn. De interesse lopen ver uiteen en het ondernemen van een gezamenlijke activiteit wordt er dan ook niet makkelijker op. Het leuke aan familie is dan ook, dat als je geen familie van elkaar zou zijn de kans wel heeeeel klein is dat je gezamenlijk een weekend een huisje zou delen. Je zou elkaar misschien zelfs wel nooit ontmoet hebben. Het is dan ook raar dat je stiekem toch altijd weer verwacht dat je familie net zo enthousiast is over de dingen waar jij enthousiast over bent.

Het is natuurlijk een erg leuk idee een weekje weg met het gezin en de aanhang en gezien de duur, vermoedelijk de meest avontuurlijke vakantie die ik me kan voorstellen. Ik heb er zin in!

paul

ps. Nu alleen die andere 3 vakantieweken nog invullen! Tips en uitnodigingen van familie zijn welkom.

11-de marathon

Het is zondagochtend en Rolina is al weer volop aan het trainen voor de marathon van Rotterdam, die op zondag 9 april plaatsvindt. Mijn sportbeleving gaat niet veel verder dan een snowboardgame op de playstation en een uurtje zwemmen per week, dit laatste schiet er dan ook nog regelmatig bij in omdat er weer eens ergens urgent over vergaderd moet worden :-). In het spelen van de snowboardgame ben ik dan gelukkig wel weer redelijk succesvol :-).

Een tijdje geleden ben ik begonnen met het filmen van de voorbereidingen en trainingswedstrijden. Ik begeef me in een mij volstrekt onbekende wereld van sportzaaltjes en aanverwante kantines, waar op raadselachtige wijze het bier altijd vollop stroomt. Waarbij ieder zich een beetje respecterende plaats zijn eigen loop heeft: Linschoten met de Linschotenloop (21,1km), Oud-Beijerland met de Heinenoordtunnelloop (21,1km), Reeuwijk met de Plassenloop (15 km), Den Haag met de City Pier City (21,1km), Dordrecht met Dwars door Dordt (10 km) etc. De wedstrijden in de kleine plaatsen hebben toch wel de meeste charme, waar het hele dorp uitloopt om het jaarlijkse evenement te aanschouwen en de plaatselijke dorpskabel er lustig op los blaast. De hardlopers komen overal vandaan en uit alle lagen van de bevolking, zo lijkt het. Het aantal allochtonen is in deze sporttak niet al te hoog vertegenwoordigd, gelukkig wordt dit ruimschoots gecompenseerd door een klein groepje afrikanen dat al deze wedstrijden wint en zo een boterham weet te verdienen. Zo gaan sport en ontwikkelingssamenwerking toch weer alleraardigst samen. Wanneer je die felbegeerde beker of die ene minuut sneller niet hebt bedongen, dan weet je in ieder geval dat je inschrijfgeld goed is terecht gekomen. Zo is voor de ene hardlopen een uit de hand gelopen hobby, die de gezondheid ten goede schijnt te komen en voor de ander werk om zijn of haar eten te kunnen kopen. (zie ook de mooie documentaire: Running Men)

Ik heb veel respect voor al die mensen die drie keer of vaker per week trainen en op de uitslaapdag per uitstek, al weer vroeg het bed uit zijn voor een training of wedstrijd. Naast deze intensive voorbereidingen, moet er juist ook veel gerust geworden, gezond worden gegeten en veel worden gedronken, alcohol uitgesloten natuurlijk. Automatisch draai ik natuurlijk mee in dit 'nieuwe' dagpatroon, waarbij de avonden kort zijn en er veeeel thee wordt gedronken en nauwelijks alcohol. Ik barst dan ook van de energie en als ik op de opening van een expositie een wijntje neem ben ik tegenwoordig meteen aangeschoten :-).

Over een maand loopt Rolina de marathon van Rotterdam een voor mijn onnavolgbare prestatie. Ik hoop dat ze de tijd haalt die ze voor ogen heeft, maar ook dat ze haar lichaam niet overbelast voor een betere tijd.


halve marathon Rotterdam september 2005

paul

10-reizen

Paul heeft nog niet buiten Europa gereisd. Maar wel bijna in alle landen van Europa. Mijn voorkeur gaat meestal uit naar landen buiten Europa. Heerlijk vind ik het om een andere cultuur te ontdekken, het onbekende en mysterieuze trekt me. Al ben ik heel sportief mijn voorkeur gaat niet in eerste instantie uit naar een berg te beklimmen in de Himalaya, duiken op Cuba, bungee jumpen in Nieuw Zeeland of met dolfijnen zwemmen op Zanzibar. Spanning en uitdaging vind ik meer in de mensen, hun gebruiken en de leefomgeving zelf. Mijn hardloopschoenen zullen waarschijnlijk onaangetast onder in mijn rugzak blijven.

In verschillende landen buiten Europa heb ik gereisd zoals: Marokko, Cuba, Turkije, Thailand, Guatemala, India, China en Tanzania. Meestal reis ik alleen of voor een groot deel alleen. Met Marian, mijn beste vriendin, was onze eerste kennismaking een trip naar Turkije. Daarna hadden we de smaak te pakken en reisden we nog door Thailand en Guatemala. Marian is iemand waarvan ik haar aanwezigheid bijna altijd voel, ook al woont zij in Groningen en ik in Rotterdam. We hebben samen gestudeerd aan de kunstacademie, Minerva in Groningen. Volgend jaar zal ik haar zeker gaan missen, maar haar aanwezigheid is zo sterk dat het is alsof ze altijd bij me is.

India was de eerste lange reis alleen, drie maanden heb ik mogen genieten van de kleuren, geuren en mensen. Maar ook van de stank, drukte en het 'nooit alleen zijn':-). India zal ik nooit leren begrijpen, het is een land met zoveel tegenstellingen. Ik heb er een te gekke tijd gehad en wil het graag nog eens bezoeken. China en Tanzania heb ik van heel dichtbij meegemaakt. In China heb ik twee van de zes weken gereisd met Jaia. Jaia is Chinees en heb ik ontmoet in Rotterdam, we werkten beide in een gastatelier bij FoudationB.a.d.. Ze woont nu in Nanjing. Tijdens die twee weken overnachten en aten we bij mensen thuis, kwamen op plekken waar ik de eerste (en langste:-)) blanke was. Tanzania is weer zo anders, daar was ik enorm onder de indruk van de natuur en de dieren. Samen met mijn Tanzaniaanse tante heb ik haar familie bezocht in Dar es Salaam en in Bunda bij het Victoria meer en van de natuur en de dieren in het Serengeti en Ngorongoro genoten. Daarna ben ik nog twee weken zelf op pad gegaan.

Als St. Petersburg dit jaar niet door kan gaan, zou ik graag weer een bezoek brengen aan een land buiten Europa samen met Paul.

rolina

09-wereldfietsers

Vandaag was ik ingedachte weer even bij Diënne. Bewondering heb ik voor haar. Diënne is een vriendin van me en ze is in november vorig jaar vertrokken met haar fiets en haar Coen om van Rotterdam naar Peking te fietsen via Kaapstad. Haar laatste bericht kwam uit Marokko en dat is alweer 2 weken geleden. Bewondering heb ik voor haar doorzettingsvermogen en haar frisse kijk op het leven. Ik mis haar altijd lachende gezicht. Waar ik haar niet in benijd en zelfs moeite mee heb is haar manier van reizen. Op de fiets prima, maar iedere avond aankloppen bij mensen voor een slaapplek en voor 2 euro 50 per dag de wereld rond is voor mijn niet weggelegd.
Nu besef ik weer dat ik haar een paar jaar niet ga zien, maar er blijft altijd een mogelijkheid haar op te zoeken. Vorig jaar hebben we samen de marathon voorbereidingen gedaan, bijna dagelijks zagen we elkaar. Heerlijk op dinsdagavond samen in de sauna waar onze dromen, plannen en mannen ter sprake kwamen. Diënne is Coen op haar pad tegen gekomen om haar droom werkelijkheid te maken en ik Paul.

Rond de jaarwisseling 2005-2006 hebben Paul en ik, Diënne en Coen nog ontmoet in Madrid. We hebben daar een leuke tijd gehad. Ik heb me daar ook weer laten vollopen met kunst, een overdaad. Naast de grote beroemde musea tal van leuke galeries.

Madrid was de tweede keer dat Paul en ik konden oefenen met samen reizen. De eerste keer was Istanbul. Een stedentripje is natuurlijk geen vergelijking met een reis over de wereld. Maar het bevalt ons prima zo samen op pad. Het gaat heel natuurlijk en het voelt vanzelf sprekend. Onze interesses liggen voor een groot deel op het zelfde gebied, al gaat mijn hard sneller kloppen van een goed schilderij dan van een leuke video.

In mei of juni is onze volgende reis. Zoals het er nu voor staat wordt het een maand St. Petersburg. In St. Petersburg wil ik een maand gaan werken in een gastatelier en me wagen aan de Russische taal.

Madrid
Istanbul

rolina