16-startnummer F458

Het is maandagochtend en ik kom net bij PAC(de atletiek vereniging)vandaan waar in de kantine onder het genot van een bak koffie en een stuk appeltaart de leden van de vereniging hun marathon ervaringen uitwisselen. De meeste dragen hun wel verdiende medaille. Er worden veel handen geschud en zoenen uitgedeeld en nog meer gedeeld, mede gedeeld en geadviseerd. Op de nu zo tevreden gezichten is de pijn van gisteren niet meer af te lezen er wordt zelfs door sommigen al weer strategieen opgezet voor volgend jaar.

Ik probeer na te genieten van mijn marathon en mijn goede (met 6 minuten verbeterde) tijd, maar het voelt zo leeg. Drie maanden lang heb ik intensief getraind en in 3uur 28minuten en 14seconden is het voorbij... ik had er niet graag langer over gedaan:-)

Gisteren, zondag 9 april was dus de marathon van Rotterdam. De stad had zich al vroeg opgemaakt voor deze happening, al twee weken lang moest ik langs gele borden fietsen met teksten als: 'in verband met de marathon... afgesloten', ook de dranghekken stonden al dagen klaar en de vlaggen aan de Erasmusbrug hingen al op tijd te wapperen. Er wordt geen rekening gehouden met hardlopers zoals ik waarbij de zenuwen door het lijf gieren bij het zien van zo'n geel bord. De spanning wordt nog eens opgevoerd in de laatste week voor de marathon, het trainingsschema bestaat dan uit veel rust. Een bijna onmogelijke opgave na al die weken trainen. De energie die normaal naar de benen gaat, stijgt die week naar het hoofd en uit zich in allerlei voor de marathonloper reele gedachten en overdenkingen:'heb ik wel genoeg getraind','nu voel ik toch echt pijn in mijn...', etc. Dat kan zich voortzetten in dromen of nachten wakker liggen. Het weekend van de marathon (vrijdag, zaterdag en zondag voor de start) zit het hoofd van de marathonloper vol met: tijden, tussentijden, eindtijden, schema's, koolhydraten, pasta, pannenkoeken, eierkoeken, bananen, water, extran en wordt het marathon parcours meerder malen beleefd.

Om 11uur loste het kanon op de Coolsingel het startschot. Natuurlijk voorafgaand, op z'n Rotterdams, met een nummer van Lee Towers. Daarna liep ik op het bekende marathonnummer over de start richting de Erasmusbrug eindelijk de energie van de laatste week zat weer in mijn benen, mijn marathon kan beginnen.


rolina