23-marrakesh

Het effect van maroc in mijn aller eerste joint was aanzienlijk minder dan mijn eerste bezoek aan het land van zijn oorsprong. Nou was een gram ook wel iets goedkoper dan een vliegticket :-). Over geld praten schijnt een typisch Nederlandse bezigheid te zijn. Overal te veel geld voor willen hebben een typisch Marokkaanse. Het begon al met een taxi vanaf het vliegveld naar het hotel, waar ons natuurlijk een poot uitgedraaid werd. Maar moe van de reis en snel naar het hotel willen maakt je een makkelijke prooi. De taxi kon ons helaas niet voor het hotel afzetten, dus moesten we nog een paar meter lopen. De straat was erg nauw, er werd ons van alles aangeboden en een mengeling van geuren (komijn, ezelstront, rauw vlees gemengd met brandlucht) kwam ons tegemoet, waarbij we herhaaldelijk een stap naar links of rechts moesten zetten om de in snel tempo passerende brommertjes te kunnen ontwijken. Bij de karren met ezel had je gelukkig iets meer tijd om opzij te gaan. Na meer dan een paar meter zonder hotel gespot te hebben, vroegen we ons af of we verder, dan wel terug moesten lopen. De huisnummering en het ontbreken van straatnamen bood weinig houvast. Er is echter altijd wel een bereidwillige Marokkaan die je de weg wil wijzen en even met je mee loopt. Gearriveerd bij het hotel wil die bereidwillige Marokkaan wel klinkende munten voor zijn 'hulp' en als dit niet voldoende is in zijn ogen krijg je als toegift nog les in Marokkaanse scheldwoorden. Toeristen in Delft zouden toch raar opkijken als ik ze de weg wijs naar de Nieuwe Kerk en ze dan geld ga vragen, om ze vervolgens uit te schelden voor rotte vis omdat ze in mijn ogen niet genoeg geven.
Het is hooguit een uur geweest tussen aankomst op het vliegveld en het bereiken van het hotel, maar de indrukken van armoede, de benauwende straatjes, de geuren, de hitte, opdringerige verkopers en de totaal andere bouwstijl deden mij afvragen wat ik hier in 'gods- of allahs' naam deed; sommigen noemen dit een cultuurschok geloof ik :-). Het fantastische, maar dure hotel Jnane Mogador had de sfeer van hotel restaurant Bazar in Rotterdam. De herkenbaarheid en de lekkere groente couscous met muntthee op het dakterras zorgde voor wat tijd om te acclimatiseren. Konden we niet gewoon 18 dagen in dit hotel blijven? :-) Dat wordt wat in 2007, ben ik dan toch meer een Club Med type? Rolina had van dit alles geheel geen last als doorgewinterde wereldreizigster :-).

Na enige oefening in het negeren van bedelende mensen in vodden en het vriendelijk afwimpelen van mensen die je de weg willen wijzen, je haar willen knippen, je een tapijt willen verkopen etc. begon ik me een beetje op mijn gemak te voelen in Marokko.

(voor de vegies onder ons) Als vegetarier is het goed te doen in Marokko, de ene dag groente tahin, de andere dag groente couscous :-). Op het Djemaa el-Fna kun je lekker eten terwijl het vers voor je ogen wordt bereid. Een kraampje verder zitten ze dan wel lekker een schapenkop (of geitenkop, daar wil ik vanaf wezen) leeg te lepelen. Het vlees en de indringende geur bij een temperatuur van rond de 40 graden komt je overal tegemoet. Was ik geen vegetarier, dan zou ik het nu zeker overwegen.

De souk met al zijn kraampjes, werkplaatsjes en doodlopende straatjes was nog weer een belevenis op zich en een uitdaging voor je orienterend vermogen (de plattegrond kun je net zo goed weg gooien). Van een Keuringsdienst van Waren of een ARBO dienst hebben ze hier nog nooit gehoord; folklore of authentiek heet dat dan geloof ik :-). Leuk voor de foto en om een glimp op te vangen uit de middeleeuwen, maar toch minder om zelf in te leven lijkt me.

Marrakesh mijn eerste reiservaring buiten Europa; Leuk hoor!













paul