24-ouarzazate

Na 3 dagen Marrakesh wordt het weer tijd voor wat nieuwe opwinding en trekken we per bus naar Ouarzazate(spreek uit war za zat). De bus voert ons door het Atlas gebergte over kronkelige wegen en langs diepe dalen. Wanneer de reis vordert, een medereiziger zijn zweethoofd afveegt aan het raamgordijntje en een Belgisch meisje op het punt staat te gaan kotsen, vraag ik me af wat ik toch ooit leuk vond aan de rollercoaster op de kermis. De chauffeur presteert het om tussen alle haarspeldbochten, diepe dalen en het ontwijken van mensen op ezels, fietsen, brommertje of voetballend op de weg, nog een telefoongesprek te voeren. In Ouarzazate vinden we snel een hotel waar we ons meteen laten overhalen (nooit doen natuurlijk) voor een trip van drie dagen langs alle attracties die op ons lijstje staan. Vroeg op dus!

De volgende ochtend belanden we samen met vier Fransen in een minibusje dat ons langs de Valley of Roses (maar de bloeitijd was in mei:-( ), Dades Valley, Dades Gorge, Todra Gorge, een dag later doet belanden in Erg Chebbi. De weg er naar toe is lang maar erg mooi en de communicatie in het Engels met de Fransen vermakelijk. We komen door dorpjes waar de tijd natuurlijk weer heeft stil gestaan. Naarmate we meer oostwaarts gaan lijken de kledingvoorschriften voor vrouwen strenger te worden toegepast. Ik blijf het een vreemd fenomeen vinden in een land waar elk gehucht een internet cafe heeft en zelfs golf platen hutjes over een schotelantenne beschikken. Nou ben ik ook niet de meest begripvolle persoon als het religie betreft:-).



In Erg Chebbi belanden we in een heuse woestijn. Ik zie voor het eerst een woestijn en kom naar een paar honderd meter tot de ontnuchterende conclusie dat het toch gewoon een grote zandbak is :-). We zien de zonsondergang in de woestijn zoals het hoort en overnachten met zijn zessen in een Berber(nomaden)tent en zien een schitterende sterren hemel zonder omgevingslicht en -geluid. Mooi hoor! Voor zonsopgang staan we op met zand in onze oren en kleren om een tochtje op een kameel te maken. Alleen toeristen zijn zo gek om te betalen voor een overnachting in een tent in een zandbak zonder douche of wc :-). We beginnen, en zijn zeker niet de enige, aan de kamelentocht naar een zandheuvel om een goed zicht te hebben op de zonsopkomst. Jaaaaa, ik heb kameel gereden! :-) Tijdens de zonsopkomst, die niet echt wou opkomen, probeerde onze kameeldrijver natuurlijk weer allerlei zaken aan de man te brengen; hoe romantisch. Dit terwijl de kleuren van de zandduinen van roze naar oranje veranderde en mooie schaduwen tentoonspreidde.



Via de Draa Valley en allerlei mooie vergezichten begaven we ons met de mini-bus weer richting Ouazazate. Bij elke stop, al was het op de meest desolate plek, dook er uit het niets een verkoper op, die dadels, kettinkjes, fossielen of jezelf op de foto met een hagedis probeerde te verkopen. Uitgeput bereiken we die avond ons vertrekpunt en raadplegen de Lonely Planet voor het avondeten. We ontdekken dan dat er tegenover het hotel een supermarkt zit die bier verkoopt. Hoe je toch naar iets kunt verlangen als het bijna nergens te krijgen is. Heerlijk dat biertje dat in Marokko zelf is gebrouwen.

De volgende dag blijven we nog wat in het stadje rondhangen om ons op te maken voor een lange reis naar Fes. In de avond begeven we ons opnieuw richting supermarkt voor zo n lekker Marokkaans brouwsel. Terwijl de oproep voor het avondgebed door het stadje schalt, staat er een lange rij mannen voor het alcoholloket om flink bier en andere alcoholische drank in te slaan. Leve de hypocrisie! Of moet ik dit juist als een positief teken zien? :-)

paul