30-markering

Vandaag kreeg ik het trieste bericht dat mijn collega Marijke na een langdurige ziekte is overleden, ondanks haar kracht en dapperheid bleek de kanker onoverwinnelijk. Op een vreemde manier was ze belangrijk voor mijn besluit om er een jaar tussenuit te gaan en plannen niet uit te stellen. In mijn allereerste stukje op deze weblog refereer ik naar haar. Ik herinner me hoe ik bij het overlijden van mijn vader vanuit de auto in de rouwstoet naar buiten staarde en me er over verbaasde dat de wereld gewoon doordraaide, terwijl toch mijn vader was overleden. Ook nu draait de wereld gewoon door, maar die wereld is door haar wel veranderd.

paul :-(