56-zooo

Vlak voor we de grens met Roemenie naderen wordt er aan de kant van de weg volop groente aangeboden, waaronder opvallend veel knoflook. Waneer we een dag later in een busje richting Cluj in Transylvanie hobbelen en ik haast gehypnotiseerd raak door het kruis wat aan de binnenspiegel heen en weer bungelt, gaat er opeens een lichtje branden (nog zo n fenomeen). Roemenie is het land van Graaf Dracula! Volgens de legende hoef ik me niet direct zorgen te maken over een bijt in mijn nek, want ik ben geen vrouwelijke maagd. Maar ja in deze moderne tijden weet je natuurlijk maar nooit :-). De Roemenen die s avonds op onze terugrit in en uit het busje stappen, dat tevens dienst doet als taxi voor degene die een bus niet kunnen betalen, hou ik dan ook nauwlettend in de gaten :-).

Uitvalsbasis voor onze tocht naar Cluj is het dropje Ineu, waar we op bezoek zijn bij een school en weeshuis voor moeilijk lerende kinderen. De directeur, plaatselijk aangeduid als Don Director, ken ik van eerdere uitwisselingsprojecten. Ons verblijf op het schoolinternaat, de rondleiding door de school en een dagje mee met een groepje ongeregeld naar de dierentuin in Oradea heeft me deze gedreven man doen respecteren. De dierentuin, in erbarmelijke staat, huisvest vreemd genoeg allemaal dieren die je hier gewoon op straat tegen komt: handen, katten, konijnen, duiven, kippen, varkens, wolven en beren. Die laatste twee zijn we dan gelukkig nog niet tegen gekomen op straat, maar het zou zomaar kunnen in Roemenie :-). Hoogte- en dieptepunt en gelukkig niet op straat te vinden, zijn een aantal leeuwen en tijgers in veel te kleine kooien. Als de dierentuin de welvaart van de bevolking weerspiegelt, dan gaat het nog niet al te best.