113-rondreis

Een bus brengt ons in zeven, in plaats van de beloofde vijf uur, van Esfahan naar Shiraz. Dit is alleen vervelend als je maag net die dag besloten heeft het toilet net iets vaker te willen bezoeken :-). Of als je net als de Pakistaan die we ontmoeten in de bus, heel Iran in een week wil doen. Hij raakt dan ook danig gestrest van twee uur vertraging en ziet zijn geplande uitstapje naar Persepolis, diezelfde dag nog, in rook op gaan. Met de bus reizen we gedurende onze korte vakantie in mijn vakantie, nog van Shiraz naar Yazd, van Yazd naar Kashan en van Kashan terug naar Teheran. Tijdens elke busrit worden we hierbij 'vermaakt' met steeds dezelfde twee Iraanse films, die momenteel ook in de bioscoop draaien. Het zou mij verbazen als dit kaskrakers worden :-). Naast natuurlijk een tapijt in het middenpad en af en toe een mini gebedsruimte achter in de bus, verschilt de bus niet wezenlijk van een Nederlandse bus. Niet gewend aan tapijt in de bus, struikel ik hier de eerste keer over :-). Verder heb ik geleerd op te passen bij het uitstappen, want ik ging per ongeluk op de chador van iemand staan, waardoor ze (helemaal!?) geen bewegingsvrijheid meer had.