127-weemoedig

Matheran biedt prachtige vergezichten die je kunt bereiken te voet, te paard of in een rickshaw. Spierpijn in de benen en langdurig aandringen van een paardenjongen, haalde ons over om het punt dat bekend staat om zijn mooie zonsopgang maar op een paard te bereiken. Zo zaten we om 5.15 uur op een paard en hobbelde in het donker richting het uitzichtpunt. Dit had ik ooit nog wel eens met mijn vader willen doen, die een grote liefhebber was van cowboyfilms. Ik stelde me voor hoe deze kleine man er uit zou zien op zo’n groot paard met hoed en (natuurlijk) een marlboro cigaret :-). Voor ik in de lach schoot, spoorde de jongen de paarden aan en moest ik me snel vastgrijpen, om niet van het paard te vallen. Misschien kan mijn nichtje me ooit leren hoe je paard moet rijden, want die is hier geloof ik heel wat bedrevener in. De zonsopgang was prachtig en ik heb nu niet alleen maar spierpijn in mijn benen :-).