129-happy journey

Rolina ziet zich zelf nog graag als backpacker, met aanverwante krappe beurs. Op aanraden had ze een tweede klas plek zonder airconditioner gereserveerd in de trein van Aurangabad naar Nashik. Het is de goedkoopste optie om zo per trein te reizen, dus we waren zeker niet de enigen. Bij het binnenlopen van de trein begon ook meteen de bestorming ervan. Het enige resultaat van beleefdheid in dit soort situaties, is dat je achterblijft op het perron. Kleine kinderen en oude van dagen vertrappend, komen we met behulp van Sunil op onze gereserveerde plekken terecht. De Indiërs zijn overal en presteren het zelfs om in de bagagerekken te zitten Ik heb blijkbaar geen last van claustrofobie, want ik heb nog nooit in zo’n volle trein ‘gezeten’! Terwijl de trein overbevolkt is, weten verkopers van allerlei drink en etenswaar zich zelf met flink duwen en trekken nog een weg door deze trein te banen. We komen al snel tot het inzicht dat het nobel lijkt om op gelijke voet met de Indiërs te reizen, maar dat het natuurlijk volkomen asociaal is. Wij kunnen gemakkelijk een ‘duurder’ kaartje betalen en zo ietsje pietsje meer ruimte over laten aan hen die dat niet kunnen. We schikken nog wat verder in en kunnen zo nog een kind aan een zitplaats helpen. Gelukkig duurt de reis maar 4 uur :-). De trein inkomen is ongeveer even lastig als eruit. Want zodra de trein stopt wordt deze weer bestormd door mensen die denken dat je sneller binnen bent als je anderen niet eerst laat uitstappen. Na ons door een menigte heen geworsteld te hebben, belanden we eindelijk op het perron. Ik moet eerst even bijkomen van deze 'trip' en gooi het treinkaartje met in grote vette letters ‘HAPPY JOURNEY’ snel in de prullenbak. Rolina is inmiddels genezen van haar backpackers nostalgie :-).