176-eten

Al vanaf mijn vroegste herinnering stond uit eten gelijk aan naar de Chinees gaan. Mocht mijn moeder onverhoeds niet kunnen koken of moest mijn vader voor het eten zorgen dan werd er afgehaald bij de Chinees. Ik denk dat dit een overblijfsel was van mijn vaders diensttijd in Indonesië, maar zeker weten doe ik dit niet. Met mijn besluit vegetariër te worden werd het Chinees eten iets ingewikkelder, maar zeker niet onmogelijk :-). Na al die jaren had ik de menulijst aardig onder de knie. Deze wetenschap blijkt echter van weinig nut in China zelf, want er gaat een hele andere en nieuwe Chinese keuken voor mij open :-). Je kiest hier op straat de verse groenten uit, vist een vis uit de waterbak of haalt een kwakende kikker uit een netje en de kok slaat met deze ingrediënten aan het wokken. Gelukkig heb ik dit principe nog niet gezien als het gaat om kippen en allerlei andere voor mij soms raadselachtige stukken vlees :-).