211-de trein

We rijden met de Trans Mongolië Express van Beijing naar Ulan Bator en ik staar uren naar buiten, mezelf verliezend in een mooi en uitgestrekt landschap. Buiten wordt het kouder en kouder en binnen is het en blijft het snik heet. Een raampje open zetten is geen optie en mooie foto’s maken dus ook even niet. De grensovergang wordt gekenmerkt door wachten en nog eens wachten, terwijl paspoorten worden ingenomen en weer uitgegeven en het treinonderstel wordt vervangen voor een bredere. Na dertig uur en een onrustige slaap, rijden we Ulan Bator binnen en zijn we onmiskenbaar weer in Oostbloksferen beland.