Choquequirau

Als je in Peru bent moet je natuurlijk een Inka trail lopen. Aangezien de Inka trail naar de Machu Picchu door duizenden backpackers wordt gelopen en er ook een trein naar toe gaat, kozen wij voor de Inka trail naar Choquequirau. Choquequirau is (nog) minder bekend dan de Machu Picchu en is alleen bereikbaar per voet en met je bagage op de rug, of op een ezel. Als ik dan al vier dagen door de bergen ga trekken en moet afzien, wil ik niet weten dat ik er ook met de trein heen had gekund. In mijn dagelijkse leven loop ik zeker vier dagen per week van station Rotterdam Blaak naar de Pannenkoekstraat (850 meter) en die afstand dan twee keer per dag. Dit leek me een uitstekende voorbereiding op een trail van vier dagen. Na 1 dag lopen en vooral dalen, zeiden mijn knieën dat dit niet het geval was. Gelukkig was onze reis outfit uitgebreid met een hoed en loopstokken. Hoewel ik dit eerst nog wat lacherig ter hand nam, dacht ik hier in de brandende zon met de daal- en klimpartijen anders over. De 2e dag deed mijn knie zo zeer bij het afdalen dat de stokken in krukken veranderden. Paracetamol bleek echter een nog beter middel. Rolina die drie marathons heeft gelopen of misschien iets dichter bij het klimaat in Nederland op dit moment; een Elfstedentocht heeft gereden, was natuurlijk alleen maar moe. Onze gids/kok/ezeldrijver/tentenbouwer Hugo zorgde gelukkig goed voor ons. Hoewel het soms een beetje ongemakkelijk voelt als iemand alles voor je doet, was ik na een dag lopen echt niet meer instaat om een haring in de grond te slaan, laat staan om te koken. We bereikte uiteindelijk de 2e dag een bijna verlaten Choquequirau boven op een berg. Moooooi! De terug weg kon beginnen. Terwijl wij bij iedere stap nauwlettend kijken waar we die stap zetten, passeert er een kudde ezels met een groepje hardlopende Peruanen, waarvan enkele op slippers…tja. Bij de vraag of we nog een Condor hebben gezien, kunnen we alleen beamen dat we vooral naar de grond hebben gekeken. De hoogtepunten van de trail waren de momenten dat we niet hoefden te klimmen of te dalen, maar voor onze tent zaten met een fles bier (die sporadisch te krijgen waren op grootte hoogte) en we uitzicht hadden op prachtige bergen. Ik denk dat ik niet zo’n sportief type ben….maar Rolina heeft het al weer over een trail door de Cotahuasi Canyon.......





Voor wie de trail ook een keer wil lopen Casa de Salcantay