alles wordt anders

Terug in Tupiza zijn we als vegetariërs aangewezen op Pizza’s. Terwijl we een pizza tot ons nemen zien we op het nieuws beelden van Tarija, onze voorgenomen volgende bestemming. De door regenval veroorzaakte modderpoel ziet er weinig aantrekkelijk uit en we besluiten dan ook maar direct naar Argentinië te gaan. De pizza is vermoedelijk verkeerd gevallen en mijn darmen staan weer eens op z’n kop, wat altijd prettig is op een reisdag. De bus ziet er net zo rommelig uit als het grensplaatsje Villazon en de douane formaliteiten zijn weer vertrouwd chaotisch. In Argentinië wordt het allemaal anders zo hoorden we menigmaal mensen zeggen onderweg en dit schept verwachtingen. De rij voor een visa stempel in je paspoort is lang en de mate waarin de rij slinkt nauwelijks zichtbaar. Na vijf uur in de rij gestaan te hebben is daar dan eindelijk het loket met een mannetje dat onze paspoort gegevens in zijn computer tikt en ons paspoort van een visa stempel voorziet. Staand op de grens tussen Bolivia en Argentinië stelt het mannetje nog de bizarre vraag waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan…..uh van Bolivia naar Argentinië? Ik had dit mannetje van alles willen toewensen en misschien ook wel willen aandoen, maar ik vreesde dat dit de verdere procedure niet ten goede zou komen. Gelukkig was daar nog een tweede rij, waarin je bagage gecontroleerd werd. De beambte werpt een totaal zinloze blik boven in mijn rugzak, terwijl mijn pistool, drugs en andere verboden artikelen natuurlijk onderin zitten, en laat me dan door. Voordat ik nog maar een voet in Argentinië had gezet, was ik er al helemaal klaar mee. Ze hebben nog heel wat goed te maken….