196-familie portret

195-een warme douche

Het gebrek aan stromend water zorgt ervoor dat de honden me inmiddels niet meer bespeuren als vreemd. De alom vertegenwoordigde vliegen me, ondanks het overduidelijke verschil in omvang, niet kunnen onderscheiden van een koe. Mijn kleren hebben echter nog lang niet de smoezelige status bereikt om voor dorpsbewoner te kunnen doorgaan. Het leven gaat hier duidelijk niet helemaal over rozen. Wanneer de hele familie zich optuigt in de traditionele kledij voor een fotosessie met Rolina, wordt het plotseling toch een uiterst kleurrijke bedoeling. Na alle gastvrijheid en de prachtige omgeving, is die warme douche op die lelijke hotelkamer toch wel weer even fijn :-).

194-rust-iek

Nog geen uur na de dertigste behandeling van Rolina, begeven we ons samen met Molly en twee van haar Tibetaanse dansers op weg naar hun geboorte dorp. Het dorp bevindt zich op het Chinese platteland, dat vooral gekenmerkt wordt door bergen. Het dorp ligt op zo’n vijf uur bussen van Lijiang en een zanderige weg de berg op met een terreinwagen. We worden gastvrij ontvangen, in een huis dat wij als uiterst rustiek omschrijven en dat tevens dienst doet als stal. De dageraad brengt een wandeldag, waarbij mijn prestaties tijdens de Tiger Leaping Gorge in het niets vallen :-). Ik wist niet dat ik het in me had, maar we hebben ruim twaalf uur gelopen. Onze beide Tibetaanse dansers aangevuld met een oom, combineerden het lopen met het bij gelegenheid drinken van bier. Deze gelegenheid deed zich gelukkig slechts enkele malen voor, wanneer we plotseling vanuit het niets op een paddestoelenmarkt belande. Een houtenhutje dat voor even een verzamelplaats is voor mensen, die er vanuit het bos opduiken om er hun gevonden buit te verhandelen en...bier te drinken. Een uur later ligt het hutje, omringt door zwerfvuil in de vorm van lege bierflesjes en sigarettenpakjes, erbij alsof deze in jaren niet meer is gebruikt. Bij het klooster, ons doel van die dag, is natuurlijk ook bier te verkrijgen :-). We kwamen er aan strompelen tegen lunchtijd en kregen van de Tibetaanse monniken, na overlegging van klinkende munten, een bak instandnodels voorgeschoteld. Tja, het is niet meer wat het ooit geweest is :-). Wanneer we vermoeit de lange terugweg inzetten, begint het al snel te schemeren. Onder leiding van onze door bier bevangen gidsen, die toch wonderwel fit overkomen, wandelen we over een inmiddels bijna in duisternis gehulde berg. Me bedenkend dat je eigenlijk beter niet vermoeid en in het donker over modderige bergpaden kunt lopen, neem ik snel een slok van een resterend bierflesje! Rolina heeft intussen een maand rusten en stilzitten in twee dagen tijd ruimschoots weten te compenseren en dat mag toch zeker als een prestatie worden gezien :-). Vermoeid vallen we in slaap op de veel te harde bedden in het veel te rustieke huis :-).

193-in tussen

In de tussentijd bezoekt Rolina in gezelschap van Molly en een ingevlogen vriendin twee boeddhistische kloosters. Beide Boeddhistes nemen haar enthousiast op in het ritueel van respect tonen, waarbij je je languit ter aarde werpt. Het met succes verrichten van deze lichamelijke handeling geeft duidelijk aan dat het weer de goede kant op gaat met Rolina, al was ze blij dat er maar twee kloosters bezocht werden :-). Als er dagelijks aan je hoofd wordt getrokken, er een dosis stroom door je lijf wordt gejaagd en er vervolgens naalden in je worden gestoken, dan leidt dit op den duur natuurlijk geheid tot verbetering :-). Gordon, die mij ongewild aan Nederland doet denken, houd Rolina verder bezig met zijn zorgen over hun vlucht van morgen en het nog niet terug zijn van Steven. Onze vlucht staat geboekt voor 30 september van Lijiang naar Beijing.

192-tiger leaping gorge

Samen met Steven onttrek ik me aan het bruisende stadsleven van Lijiang, om in twee dagen te voet een beroemde kloof te overbruggen :-). De kloof was geruime tijd gesloten wegens aardverschuivingen tijdens hevige regenval. Stemmen fluisterde ons echter toe dat de kloof nu weer open was. Toen ons als overduidelijke toeristen een buskaartje verkocht werd richting kloof en een gids voor vertrek in de bus zichzelf nog te koop aanbood, konden we met een gerust hart onze reis voortzetten. Na een aantal uren bussen, worden wij en nog een aantal enthousiastelingen die fluisterende stemmen hadden gehoord, door de politie tegengehouden; de Tiger Leaping Gorge is gesloten! Deze teleurstellende mededelingen had een aantal Russen die ochtend verleid tot een handgemeen met de politie, zo werd ons door een Chinees sprekende Australische in het Engels verteld. Mezelf nog afvragend wat er nu van mij verwacht wordt, aangezien ik van nog verder kom en mijn teleurstelling dus des te groter moet zijn, weet de lokale Australische ons onder valse voorwendselen langs de politiepost te loodsen naar haar café honderd meter verderop. Er ontstaan allerlei wilde plannen om ons toch ongezien op het goede pad te doen belanden. Wanneer een in geel T-shirt gehulde vogel inclusief hoed met veer gewoon het cafe uitloopt en op het juiste pad verdwijnt zonder te zijn neergeschoten, volgen Steven en ik zijn heroïsche voorbeeld. Na ons zullen er nog velen volgen... waarvan de eerste acht de tocht gezamenlijk inzetten. De zon staat hoog aan de hemel, de lucht is blauw, ijstoppen laten zich zien, het pad gaat stijl omhoog en het gezelschap is gemeleerd. Die nacht verblijven we in een rustiek gasthuis, waar lang nadat het donker is twee Russen binnenstrompelen. Ze komen uit Sint Peterburg, dus snel e-mails uitgewisseld, daarnaast moet je natuurlijk mensen koesteren die met de politie op de vuist gaan :-). Uitgepraat en uitgelopen bereiken we over rotsen klimmend en langs afgronden manoeuvrerend met z'n allen de volgende dag het eindpunt.

192-held op sokken

Het bevalt ons zo goed in Lijiang, dat we er nog maar tien dagen aan vast hebben geplakt :-). Mochten mijn plannen voor een uitwisseling doorgang vinden, dan zitten we er volgend jaar zomer ook weer :-). De behandeling van Rolina haar nek gaat gestaag door en brengt heel langzaam verlichting. Om het proces wat meer vaart te geven, er moet ten slotte binnenkort weer geschilderd worden, is ze overstag gegaan en gaat ze morgen acupunctuur toe laten voegen aan het behandelprogramma. Ik heb het zelf helemaal niet op naalden en al helemaal niet in zo'n grote hoeveelheid. De twee pijnstillende spuiten die Rolina eerder al eens had gehad, deden niet alleen haar verbleken. Meeleven heet dat geloof ik :-). Door eerdere ervaring is ze bang dat acupunctuur een flauwvalreactie te weeg gaat brengen. Ze wil daarom graag dat ik hier ook bij ben. Natuurlijk ga ik mee, ik kan me echt geen fijnere ochtendbesteding voorstellen :-).

ps.we hebben het goed doorstaan :-)

191-uitstapje

Langzaam berustend in het feit dat China vooral gaat bestaan uit het tot in de kleinste uithoeken zien van Lijiang en Beijing, grijp ik iedere gelegenheid aan om toch nog wat toeristische uitstapjes te maken :-). Ik zou natuurlijk mijn biezen kunnen pakken om alleen vlierenfluitend verder door China te reizen, maar dat zit niet in mijn aard. Ik vergezel Gorden en zijn Steven (vrienden van Molly, de eigenaresse van Highland Gale) op hun dagtocht naar weer zo’n veelbelovend bergdorpje met uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Ik weet niet wat het is dit jaar met besneeuwde bergtoppen, maar het wil de laatste tijd op de een of andere manier maar niet lukken ze te zien. Na een rit van een aantal uur kan de auto niet verder, een aardverschuiving heeft de weg geblokkeerd. Vol moed beginnen we te voet aan de laatste paar kilometer naar het dorp, onderweg regen en nog verschillende aardverschuivingen trotserend komen we vermoeid door de afstand, maar vooral door de ijle lucht in het dorpje aan. We zijn duidelijk niet de eerste toeristen die het dorpje aandoen, maar de lege straten en de vragende blikken maken wel duidelijk dat we de eerste zijn, die ondanks de blokkades op de weg, vandaag arriveren. De omgeving is ondanks het wolken dek prachtig. De hoofdattractie van het dorp, een twee uur durende wandeling de berg op, wordt gezien de regen en de vele aardverschuivingen wijselijk ontraden. Na een goede lunch ter compensatie, regelen we een taxi die ons nog wat verder de bergketen invoert. Als achter ons de weg plotseling overspoeld wordt door een berg modder en daarmee de taxi ons met geen mogelijkheid meer terug kan rijden naar het dorpje, lijkt de dag toch nog avontuurlijker te worden dan ik dacht :-). Het gevoel van avontuur slaat echter al snel om in een gevoel van vermoeidheid, want we moeten nu alleen nog maar verder terug lopen naar het punt waar we die ochtend met de auto gestrand waren.

190-highland gale

189-verruild

We hebben het hotel met de voorbijtrekkende Nederlandse reisgezelschappen inmiddels ingeruild voor een slechts door Chinezen bevolkt hotel. Naast dat dit goed is voor ons Chinees, is het vooral ook goed voor onze portemonnee :-). De zenuwen gieren nog steeds niet door Rolina haar lijf, het euvel blijkt hardnekkig en we hebben in doorreizen dan ook een hard hoofd. In Lijiang lijken we de status van toerist te zijn ontgroeid en dineren we plotseling met de eigenaar van dat te dure hotel dat we net zijn ontvlucht! Ja het bloedt kruipt……dus er is weer een uitwisselingsproject in de maak :-).

188-grappig engels :-)

187-honden en rupsen

Chinese markten zijn een uitdaging voor de zintuigen en de verbeelding. Bij veel dingen dringt de vraag zich op wat het is of wat het ooit was. De gekooide honden tussen de kippen, laten wat dat betreft weinig te raden over. Als huisdier hebben Chinezen alleen kleine harige hondjes, om te voorkomen dat deze in de pan van de buurman belandt. Terwijl andere westerse toeristen maar benadrukken hoe zielig dit is, kan ik alleen maar sympathie hebben voor de consequentheid van de Chinezen; vlees is vlees! In onze poging alle vlees te vermijden belandt er toch een gekookt rupsje tussen onze stokjes, die net niet op tijd de groente had verlaten.

186-voortgang

Rolina hangt nog iedere ochtend met haar hoofd in de nek-rek-machine en boekt langzaam vooruitgang. Een consult tussen de verzekeringsarts en de behandelende arts leverde naast een verlenging van nog tien dagen, ook een opblaasbare nekkraag op. Het item is van Chinese makelaardij en beloond met de gouden medaille voor inventieve nieuwe high-tech producten, wat het toch weer tot een aardig souvenir maakt :-).

Om de inmiddels toegeslagen sleur en verveling wat te temperen onderhouden we ons met de voorbijtrekkende Djoser en Schoestring reisgezelschappen over ditjes en datjes. We hangen wat rond in de Highland Gale, maken een promofilmpje voor de jonge Tibetaanse dansgroep en wisselen wat Engels en Chinees uit in de hoop nog wat van elkaar te leren. Gelukkig regent het al dagen…:-).