185-dragon pool park

Naast de dagelijkse gang naar het ziekenhuis, doen we ook nog andere leuke dingen :-). In Black Dragon Pool Park beklimmen we Elephant Hill!! In het hotel hadden we een ouder echtpaar geronseld om ons te vergezellen. Niet dat je hier per se ouderen voor nodig hebt, maar dit sluit wel mooi aan bij ons tempo :-). Het pad ging steil omhoog…… en verder omhoog. Voor beide ouderen bleek dit toch iets te veel. Ondanks de regels en fitter dan we dachten, vervolgden wij het pad omhoog met als bonus een prachtige uitzicht op bergen……in de mist :-).

184-gezellig rekken

Het is een gezellige boel in het ziekenhuis in Lijiang. Mensen hangen er rond je bed en maken praatjes over het weer en andere belangrijke zaken; zo vermoeid ik. Verder wordt er uitvoerig gebeld door de patienten, zelfs als ze midden in een behandeling zitten. Ik vraag me af of je hier sigaretten op recept kunt krijgen, want als er in China een plek is waar ik veel rokers heb gespot, dan is het wel hier in het ziekhuis. Dokters, patienten, familie, vrienden en kennissen roken er lustig op los voor, na en tijdens de behandeling :-). Deze algehele levendigheid schijnt een goede uitwerking te hebben op het genezingsproces; zo luidt een theorie :-). Op Rolina heeft het nog maar een matig effect, naast dat ze steeds langer wordt, blijft de pijn vervelend aanwezig.

183-nek

De traditionele Chinese geneeswijze heeft geen vruchten af geworpen en met pijn en pillen verlaten we Dali. In onze verkenning van de Chinese medische zorg, belanden we in het ziekenhuis van Lijiang. Onze Chinese taalcursus is niet toereikend en het vertaalboekje blijft haperen in oneindig geblader. Molly, Amerikaans en uitbaatster van een restaurant in Lijiang ( dit blijkt geen MC Donalds zoals ik onmiddellijk dacht :-)) blijkt vloeiend Engels en Chinees te kunnen. Met haar hulp raakt Rolina in gesprek met de dokter, worden er vervolgens rontgenfoto's gemaakt en blijkt de conclusie een afgeknelde zenuw door een misplaatst botje in de nek. De remedie wordt meteen gestart en bestaat uit het dagelijks oprekken van de nek! Ik hoop niet dat Rolina nu nog veel langer wordt dan ik :-). De komende tien dagen zijn we weer onder de pannen :-).

182-uitstapje

Om de pijn wat te verdrijven maken we ter afleiding een uitstapje naar een dorpje in de omgeving. Terwijl we dachten voor een taxi rit te hebben betaald, volgt de vrouw van de taxichauffeur ons op de voet over de kleurrijke markt en gidst ons naar een origineel Bai huis, waar net als voor alle andere toeristische attracties in China weer flink in de buidel moet worden getast. Aangezien we daar niet zo'n zin in hebben, krijgen we een studententicket aangeboden, we zien er tenslotte nog jong uit :-). Na het huis grondig bezichtigd te hebben stappen we weer in de taxi. De taxichauffeur en zijn vrouw vertellen ons iets (geen idee wat), waarna we nog verder van Dali rijden. Het is rond enen, dus we vermoeden dat ze even langs huis moeten om te eten; wat inderdaad het geval blijkt te zijn :-). We ontmoeten de hele familie en worden uitgenodigd om mee te eten. Zitten in de keuken op een houten krukje rond een tafeltje met de familie, stuntelend met de eetstokjes en genietend van het eten, bedenk ik me dat dit toch de beste en onbetaalbare toeristische attracties zijn :-).

181-komen en gaan

Toeristen komen en gaan, maar wij blijven nog even in Dali. De pillen hebben hun beloofde uitwerking niet gehad. Op weg naar het ziekenhuis om verhaal te halen, vinden we een aardige jongen die het verhaal kan vertalen. De jongen heeft het niet zo op pillen en ziekenhuizen en de dokter blijkt gevlogen. Even later legt een Chinees de vinger precies op de zere plek, waarna deze plek met een vreemd kruidenmengseltje wordt afgedekt. Hopelijk heeft de traditionele Chinese geneeswijze wel een genezende werking op Rolina :-).

180-nederlandse sores

De op het eerste gezicht aardige zoon van een bekende, aan wie ik mijn appartement verhuurd heb, heeft inmiddels weer een huurachterstand van twee maanden. Naast het niet betalen van huur, reageert hij niet op z’n telefoon, e-mails en de oude vertrouwde post. Het is natuurlijk ook niet niets om voor het eerst 'zelfstandig' te wonen! Wellicht is hij aan onder- of te eenzijdige voeding bezweken. Het wordt dus tijd om maar eens poolshoogte te nemen en de jongeman te redden van zijn mogelijke ondergang. Ik ben helaas momenteel niet zelf in staat dit te doen, dus wil iedereen met een goed hart oproepen zich te ontfermen over deze jongeman. Mocht je hem onverhoeds aantreffen in gezonde staat, dan graag ontdoen van al zijn geld en sleutels en hem direct op straat zetten! :-).

Ps. Op korte termijn te huur een (in december nog) sfeervol gemeubileerd appartement op een paar minuten loopafstand van Delft CS. Zie voor meer informatie, echt betrouwbare geinteresseerden kunnen me mailen.

179-dokter

Terwijl Rolina een dag onbeweeglijk op bed ligt, heb ik een bezoek gebracht aan de kapper. De Chinese kapper eindigt onderaan mijn top vier, voorafgegaan door India en Iran met aan top Turkije. Het scheren monden zelfs uit in een bloedige aangelegenheid! Het was natuurlijk ook wel erg dom om je te laten scheren in een land waar de mannen zelfs nauwelijks baardgroei hebben :-). De dag op bed heeft Rolina er niet beweeglijker op gemaakt, dus gaan we op ziekenhuisbezoek. Het uitspreken van het Chinese woord voor ziekhuis blijkt ingewikkelder dan het gebruik van het gebaar met dezelfde betekenis. Mocht je dus ooit opzoek zijn naar een ziekhuis; gewoon het gebaar van jezelf een spuit in de onderarm geven. Hier eindig je dan niet bij een heroine dealer, maar dus gewoon bij de dokter :-). Het ziekenhuis ziet er uit alsof je er niet opgenomen wilt worden, waar gelukkig ook geen sprake van is. De dokter spreekt geen Engels, dus de diagnose wordt gesteld op basis van zijn dokter - patientboek in het Engels en Chinees. Met veel geduld en de nodige tijd, komt er een recept uit bestaande uit pillen en spray. Met goede moed, maar toch een naar links hangend hoofd, keren we weer terug naar het hotel.

178-tip

China heeft iets weg van Iran; armoede is er nauwelijks zichtbaar aanwezig, alles lijkt strak en goed georganiseerd, het ziet er modern uit, de mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam, er zijn geen buitenlandse (televisie) zenders te ontvangen en onze weblog wordt geblokkeerd…… via een slinkse weg: anonymouse blijkt het toch te kunnen :-).

177-vast

Ondanks of dankzij een tweede massage in Dali, zit de nek en schouder van Rolina muurvast en is ze voor vandaag aan bed gekluisterd. Of het aan de harde bedden ligt of aan een rugtas waar naast de gebruikelijke spullen ook nog een vooraard verfpotjes in zit, weet ik niet. Ik weet ook niet wat ze nu erger vindt een zeer pijnlijke nek en schouder of het feit dat ze op bed moet liggen…. Wel weet ik dat onze mooi uitgedachte achtdaagse over land route van Shangri-la naar Lhasa geen goed idee is. De reisorganisaties die deze trips organiseren (op eigen gelegenheid mag niet) raden het op dit moment af in verband met de weersomstandigheden. Je wilt natuurlijk ook geen grof geld betalen voor de zoveelste mooie berg in de mist en vastzitten in de modder :-). Het moet wel een teken zijn! :-) Lhasa en vooral de reis er naar toe gaan op het verlanglijstje voor ooit. We hadden ons verdriet en de nekpijn kunnen wegdrinken met Chinees bier, maar onze nieuw uitgestippelde route bereikt een hoogte van meer dan 4000 meter, dus dat doen we toch nog maar even niet. Bij vertrek uit Nepal hebben we alcohol even afgezworen omdat dit de kans op hoogteziekte verkleind. Zodra Rolina los van het bed komt zetten we onze reis omhoog voort.

176-eten

Al vanaf mijn vroegste herinnering stond uit eten gelijk aan naar de Chinees gaan. Mocht mijn moeder onverhoeds niet kunnen koken of moest mijn vader voor het eten zorgen dan werd er afgehaald bij de Chinees. Ik denk dat dit een overblijfsel was van mijn vaders diensttijd in Indonesië, maar zeker weten doe ik dit niet. Met mijn besluit vegetariër te worden werd het Chinees eten iets ingewikkelder, maar zeker niet onmogelijk :-). Na al die jaren had ik de menulijst aardig onder de knie. Deze wetenschap blijkt echter van weinig nut in China zelf, want er gaat een hele andere en nieuwe Chinese keuken voor mij open :-). Je kiest hier op straat de verse groenten uit, vist een vis uit de waterbak of haalt een kwakende kikker uit een netje en de kok slaat met deze ingrediënten aan het wokken. Gelukkig heb ik dit principe nog niet gezien als het gaat om kippen en allerlei andere voor mij soms raadselachtige stukken vlees :-).

175-softsleeper

Met de nachttrein van Chengdu naar Kunming met het duurste kaartje dat verkrijgbaar is voor deze rit van 18 uur. Want wat doe je als je kunt kiezen tussen een softsleeper en een hardsleeper? Ik vond de softsleeper naar 18 uur eigenlijk alles behalve soft en ben helemaal niet benieuwd naar de hardsleeper, wel ben ik nu benieuwd naar Chinees softijs :-). Rondlopend door Kunming treffen we een rijtje blinde masseurs aan op straat en Rolina laat de overblijfselen van een te zware rugzak en een nachtje softsleeper wegmasseren :-). Kunming is net als Chengdu een moderne stad. Gelukkig spreken de Chinezen nauwelijks Engels en is alles onleesbaar, anders zou ik me zo in Rotterdam kunnen wanen; nadat het weliswaar eerst grondig schoon was gemaakt :-). Ben benieuwd of ik ook nog een China ga zien dat ik nog ken van de Bruce Lee films :-)).

174-(pret)park

De Chinezen gebruiken het park niet om honden uit te laten of daklozen te huisvesten. Het park is de ontmoetingsplek voor ouderen, waar ze samen zingen, dansen, karaoke doen, tai-chi beoefenen en veel thee drinken. Het lijkt me wel wat…….later :-).

Ps. gisteren het vreemdste ijsje ooit gegeten; doperwtjes ijs! Wel lekker :-).

173-ni hao

We rijden weer rechts, de straten zijn weer geasfalteerd, de stad is weer modern en nieuw, luxe winkels zijn er weer in overvloed, bloot mag weer meer, de prijzen zijn weer hoog, we eten weer met stokjes en spreken weer chinees :-). Kortom we zijn in Chengdu een moderne stad in China. De cursus chinees die we voor vertrek gevolg hebben ligt ver achter ons, maar brengt ons wel bij het toilet en bezorgt ons ook een vleesloze maaltijd, die na enige oefening met de stokjes ook gegeten kan worden; al duurt het net iets langer dan normaal :-).

172-lhasa

Eindelijk zien we volop besneeuwde bergtoppen…..vanuit het vliegtuigraampje. De vlucht van Kathmandu naar Chengdu blijkt tot onze verbazing een tussenstop te maken in Lhasa! We konden niet door Tibet reizen naar China en nu staan we er plotseling op het vliegveld. Tijdens de tussenstop moeten we het vliegtuig verlaten en na een rondgang van een haf uur langs verschillende controleposten, zitten we weer in het vliegtuig. Maar…..we zijn in Lhasa geweest:-)

171-op naar

Een telefoontje met onze reisagent leverde een waargemaakte belofte op. We kunnen de dertiende vliegen naar Chengdu. Terug naar Kathmandu en op naar China. Nepal moeten we nog maar eens weer bezoeken in een ander seizoen 0m een leuke trekking te doen op zoek naar die besneeuwde bergtoppen van de plaatjes :-).

170-wij de toerist

We zijn de enige gasten in het snowvieuw (? :-)) guesthouse, dat vast ooit betere tijden gekend heeft. De nachten zijn er echter ongehoord stil en de omgeving mooi. Na een volle dag wandelen is het weer mooi geweest en pakken we de bus naar Bhaktipur, een levendig openlucht museum. We staan weer midden tussen de andere toeristen en zien onzelf ook in dit vreselijke licht :-). Op je plattegrond starend je afvragend waar je bent, ondertussen onhandig met je fotocamera manoeuvrerend, hierbij goed je portemonnee en je rugzak in de gaten houdend, terwijl je straatventers en bedelaars probeert af te wimpelen :-). Gekleed in speciale en dure klimaatsbestendige kleding loop je op je bergschoenen over een glad bospad vol met bloedzuigers naar de zoveelste tempel, hierbij gepasseerd door een locale in oude vodden op zijn slippertjes :-).

169-in afwachting van

Met het Chinese visum op zak weer op bezoek bij onze Nepalese reisagent voor een vliegticket. Hij had eerder beloofd dat we de dertiende (pas) konden vliegen op Chengdu, maar hij zou zijn best doen om dit te vervroegen. Blij overhandigde hij ons een vliegticket voor de zestiende, wat ons zeker niet deed delen in zijn blijdschap. Kathmandu is best een aardige stad, maar niet om er weken rond te hangen. Zijn glimlach verdween en ik dacht even dat hij in tranen ging uitbarsten. Niet zozeer om ons ticket, maar veel meer omdat hij ook net had gehoord dat China de grens tussen Tibet en Nepal had gesloten voor onbekende duur. Het ging dus niet zo goed met zijn zaken! Wederom beloofde hij ons zijn best te doen om het ticket te vervroegen. Wij zijn ook de beroerdste niet, dus daar stemde we maar mee in :-). De volgende ochtend ontvluchten we de stad op zoek naar frisse lucht en vergezichten, in afwachting van ons vliegticket. Een taxichauffeur blijft aandringen tot hij onze desinteresse accepteert en schakelt dan over op het aanbieden van allerlei hallucinerende trips; het blijft tenslotte allemaal reizen :-). Met de bus arriveren we twee uur later in Dhulikhel. Je zou het niet verwachten, maar het is een rustig bergdorpje omringd door besneeuwde bergtoppen; als er geen wolken zijn natuurlijk :-).

168-chocolade geld

De krantenkoppen hebben het over doden door de moesson, maoïsten die regeringsfunctionarissen met de dood bedreigen en opstandelingen in de Terai die het zowel op de regering als de maoïsten gemunt hebben; afijn de ideale avontuurlijke vakantiebestemming dus :-). In Kathmandu merken we er echter gelukkig weinig van, hier is het meest avontuurlijke tot nu toe de minibus vinden die richting het Spinal Injury Rehabilitation Centre gaat. Met een tas vol marsen en bountys brengen we hier namens de stichting Stap Vooruit de groeten over. De stichting Stap Vooruit steunt patienten die zelf geen geld hebben om hun revalidatie te betalen. Gedurende de rondleiding probeer ik de inmiddels door de warmte kleverig geworden chocola uit zijn verpakking te krijgen en vervolgens weer van mijn handen :-). Na de rondleiding besef ik dat menig patient hier zijn mars helemaal niet vanzelfsprekend zelf met de handen uit de verpakking gaat krijgen. Met minimale, maar ingenieuze middelen, worden de patienten hier zo zelfstandig mogelijk gemaakt. Een voormalig politieagent, getroffen door een maoïstfiche kogel, leert anderen de kunst van het vlechten, zodat ze straks mogelijk met de verkoop een eigen inkomen kunnen verwerven. Hoewel het kerstgevoel nog ontbreekt en het goede doelen potje wellicht nog leeg is, hierbij toch al vast een tip voor straks of misschien toch voor nu: stichting Stap Vooruit :-).

Ps. de stichting Stap Vooruit bestaat o.a. uit Linda en Janine, die ik nog ken als deelnemers van een aantal theater- en Europese uitwisselingprojecten.

167-wederom

We zijn in Kathmandu beland; een aaneenschakeling van restaurants, souvenirshops, outdoorkleding en reisbureaus die allen vechten om de gunst van de toerist. Naast dit alles gelukkig ook nog mooie Tibetaanse stupa's en kloosters. In een van de vele kloosters belanden we op de yakthee bij Tibetaanse monniken. De bijeenkomst doet denken aan een kerkdienst, maar heeft eigenlijk meer weg van een gezellige band repetitie :-). De Tibetaanse cultuur is in Kathmandu zo volop vertegenwoordigd, dat ik me afvraag of we eigenlijk nog wel naar Tibet moeten :-). De Chinese ambassade had hier in ieder geval een eenduidig antwoord op. We kunnen geen Chinees visum krijgen als we van Nepal via Tibet naar China reizen. Wederom dwingt een ambassade ons om te vliegen, ik vraag me af hoe ze dat vroeger toch deden :-). We wachten nu op ons visum en vliegen dan op Chengdu om vervolgens via een grote omweg toch nog even Lhasa te bezoeken.